با یاری خداوند متعال و با همراهی 4 تن از دوستان عزیز، برنامه ی صعود به قله دماوند از جبهه جنوبی، پس از یک بار تغییر زمانی به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی، در تاریخ 2و3 شهریور برنامه ریزی گردید.
شرایط جوی منطقه برای زمان مد نظر صعود، طی هفته ی قبل از اجرا بررسی و مناسب گزارش شده بود و امید به صعودی مناسب را فزونی می بخشید. پس از هماهنگی های لازم و انجام اقدامات اولیه لازم، با وسیله نقلیه سواری یکی از همنوردان ( آقای حسن متقی فر )، ساعت 20:00 روز چهارشنبه 1 شهریور، تبریز را به مقصد پلور ترک کردیم. حدود 710 کیلومتر تا پلور راه داشتیم. جا دادن وسایل و تجهیزات 5 کوهنورد در صندوق یک سواری فقط از حسن آقا برمی آمد. ساعت حدود 23:00 بود؛ در عوارضی خروجی زنجان برای نماز و شام توقفی داشته و دوباره مسیر پی گرفته شد.
ساعت حدود 03:00 بود که وارد تهران شدیم. با ادامه ی مسیر در آزادراه کرج – تهران، وارد بزرگراه آزادگان شمال شده و سپس همت شرق را ادامه داده و از طریق بزرگراه بابایی وارد جاده دماوند شده و از تهران خارج شدیم. زمان مناسب گذر از تهران و خلوتی بزرگراه ها بسیار لذت بخش بود.
مسیر پر پیچ و خم جاده دماوند طی شد. بعد از گذر از رودهن و از طریق جاده هراز مسیر ادامه یافت. ساعت حدود 05:00 صبح بود که به امام زاده هاشم رسیدیم، صدای اذان نیز شنیده می شد. امکانات مناسبی در این امام زاده برای زائران و مسافران در نظر گرفته شده است. نماز ادا گردید و با بررسی شرایط و همفکری با دوستان، بدون توقف، به سمت پلور و مجتمع فدراسیون کوهنوردی مسیر ادامه یافت. ساعت 06:00 بود که وارد مجتمع فدراسیون شدیم.
زمان خوبی بود و خلوت . وسیله نقلیه را در پارکینگ مجتمع قرار داده و با استفاده از یک دستگاه نیسان و بدون معطلی خاصی ، خود را به گوسفند سرا رساندیم. کوهنوردانی هم در محوطه ی مجتمع شب را گذرانده بودند و کم کم چادرهایشان را جمع می کردند تا به طرف گوسفند سرا حرکت کنند. نیسان ها بین 9-10 نفر سوار می کنند و کرایه ی هر نیسان 100 هزار تومان می باشد.
مسیر در جاده رینه ادامه یافت تا به جاده خاکی گوسفند سرا رسیدیم. ورودی جاده، ورودیه ای به مبلغ 15000 تومان از هر خودرو دریافت می گردد. ورود به این جاده برای خودروهای شخصی ممنوع می باشد مگر اینکه مجوز ورود از جایی کسب کرده باشید. در این بخش نیز پارکینگی برای خودروها در نظر گرفته شده است و امکان کرایه نیسان یا لندور و … در این نقطه هم وجود دارد.
برای کوهنوردانی که زمان برگشت قصد استفاده از آبگرم لاریجان را داشته باشند، استفاده از این پارکینگ از نظر زمانی مناسب تر می باشد. مسیر خاکی طی می شد، ساعت حدود 07:30 بود که به گوسفند سرا رسیدیم ، ارتفاع حدود 3000 متر بالاتر از سطح دریاهای آزاد ، گونی هایی از مسئول هماهنگی حمل و نقل بار ( توسط قاطر ) خریداری گردید و وسایل دوستان در دو گونی قرار داده شد. بسته به وزن گونی و زمان و … ، هزینه های متفاوتی را باید پرداخت کرد ، از 60000 تومان تا 150000 تومان و … . زمان تقریبی رسیدن وسایل نیز توسط مسئول مربوطه اعلام می گردد ، 13:00 . در محوطه ی گوسفند سرا، صبحانه ی مختصری صرف شد ( امکانات نسبتا مناسبی در گوسفند سرا برای کوهنوردان وجود دارد ) و کوهپیمایی جهت صعود به قله دماوند ساعت 09:30 آغاز گردید.
مسیر مشخص و پاکوب، منظره ی قله دماوند از دوردست، آرزو ، هدف صعود و … . حدود 4 ساعت . گروه ها و کوهنوردان زیادی در مسیر دیده می شدند. مسیر دارای شیب ملایمی می باشد. شرایط جوی مناسبی بر منطقه حاکم بود.
حدود 12:30 بود که کم کم نشانه هایی از بارگاه سوم دیده می شد، یک میله ی آهنی، پرچم و ساختمان پناهگاه. با توجه به اینکه در اواخر هفته، کوهنوردان زیادی برای صعود به قله دماوند قدم می گذارند، شروع حرکت از پلور و گوسفند سرا هر قدر زودتر برنامه ریزی شود، مناسب تر می باشد و به مشکلات تهیه نیسان ، حمل بار و یا تهیه فضای مناسب برای چادر در پناهگاه برخورد نخواهید کرد. کوهنوردان زیادی خود را به پناهگاه رسانده بودند. تعدادی صعود کرده بودند و با خوشحالی صعودی موفق، قصد برگشت داشتند، گروهی در حال صعود و فرود در دوردست ها دیده می شدند و گروهی هم مثل ما … . وسایل رسیده بود ، فضای مناسبی برای برپاکردن چادر ها در نظر گرفته شد، دور از هیاهو و رفت و آمد اضافی، ارتفاع حدود 4050 متر بالاتر از سطح دریاهای آزاد . در محوطه ی بارگاه فضاهای زیادی برای برپا کردن چادر ایجاد شده است، البته جوابگوی سیل عظیم کوهنوردان در زمان های خاص نمی باشد.
سرویس بهداشتی نسبتا مناسبی در بالادست پناهگاه ایجاد شده است و گویا بیشتر از 3-4 روزی نمی شد که از برپاکردن آن می گذرد. وضعیت اسفبار سرویس بهداشتی قبلی و اعتراض کوهنوردان موجب احداث این مکان شده بود. داخل پناهگاه نیز فضاهایی برای اقامت در نظر گرفته شده است ولی با هماهنگی قبلی و از طریق فدراسیون قابل استفاده می باشد و همچنین یک سوپرمارکت نیز با دارا بودن اقلام اساسی در این منطقه، امکان مناسبی می باشد ( البته قیمت کالاهای موجود – آب معدنی، چای، کیک ، کمپوت، کنسرو، عدسی و آش و … – را 3 الی 4 برابر قیمت های معمولی باید در نظر بگیرید. ) . ارتفاع منطقه، موجب شده بود اشتهایی به غذا در انسان وجود نداشته باشد. غذای مختصری صرف شد و استراحت در دستور کار قرار گرفت، ولی … . ساعت حدود 16:30 بود که تصمیم به افزایش ارتفاع جهت هم هوایی مناسب تر گرفته شد. به همراه 3 تن از دوستان، مقداری آب و کشمش برداشته و راهی شدیم.
کوهنوردان زیادی برای هم هوایی، افزایش ارتفاع را مدنظر قرار داده بودند. تا ارتفاع حدود 4400 بالا رفتیم و با توقفی مناسب دوباره مسیر برگشت را پی گرفتیم. آفتاب کم کم داشت غروب می کرد.
با بررسی وضعیت، تصمیم بر شروع صعود در ساعت 06:00 صبح جمعه گرفته شد. پس از صرف شام مختصر و شب نشینی، ساعت حدود 22:30 با آرزوی صعودی موفق در فردا، خوابیدیم. البته خواب که چه عرض کنم، شاید 2-3 ساعتی توانستیم بخوابیم. صدای باد، سرما و ارتفاع. ساعت 05:00 صبح جمعه بیدار شدیم و پس از نوشیدن یک آب جوش حاوی عسل و لیموترش، وسایل مورد نیاز برای صعود در کوله ها قرار گرفت و حدود ساعت 06:30 حرکت آغاز شد. هوا در حال روشن شدن بود. شربت لیمو و عسل، کشمش و خرما و آب و لباس گرم، برای صعود کافی است. بردن تجهیزات اضافی، برابر با صرف انرژی بیشتر و پایین آمدن احتمال موفقیت در صعود.
صعود، آهسته و پیوسته انجام می شد. حضور آقای نشاط با 66 سال سن ، با روحیه ی بالا، برای گروه صعودی موفق را تداعی می کرد و برای بسیاری از کوهنوردان، جالب و منحصر به فرد می نمود. باد شدید ( برخلاف پیش بینی ها ) از همان اوایل مسیر، مشکلاتی را ایجاد کرده بود و خاک و سنگریزه ها را به صورت کوهنوردان می زد . مسیر قله دماوند تقریبا مشخص می باشد و شیب در حال افزایش. آبشار یخی از دور نمایان بود و با توقف های کوتاه، خود را به بالا می کشاندیم. ساعت حدود 10:30 بود که دید بهتری نسبت به آبشار یخی پیدا کرده بودیم. ارتفاع حدود 5100 .
دمای این منطقه اجازه ی آب شدن یخ این آبشار را در هیچ زمانی و هیچ فصلی نمی دهد. برای دیدن این آبشار از نزدیک، باید از مسیر اصلی قله فاصله گرفت و برای رفت و برگشت حدود یک ساعت و نیم یا بیشتر باید در نظر گرفت، البته ما به عکسی از دور با آبشار یخی بسنده کردیم و مسیر را ادامه دادیم. با توجه به شرایط، به دو گروه تقسیم شدیم، گروه اول ( آقایان جعفری، متفی فر و زادی ) با سرعت بیشتری به سمت قله حرکت خود را ادامه دادند و بنده و آقای نشاط با سرعتی پایین تر به سمت قله ادامه ی مسیر دادیم. وارد بخش های صخره ای مسیر شده بودیم و منظره ای که از پایین به قله وجود داشت دیگر دیده نمی شد . سرعت باد و سرمای هوا بیشتر می شد ولی الحمدلله جهت وزش باد به سمتی مخالف جهت صعود کوهنوردان بود و بوی گوگرد حس نمی شد که این مورد بسیار کمک رسان شده بود. با عبور از صخره ها، محل خروج دود گوگردی از دهانه آتشفشانی دماوند دیده می شد و به فضای نسبتا بازتر و مسطحی رسیدیم. ساعت حدود 14:00 بود که گروه اول با فتح قله، در حال بازگشت بودند و با تبریک گفتن به آنها، یک عکس دسته جمعی، کمی پایین تر از قله با هم گرفتیم .
گروه اول باد شدید و سرمای شدید در بالای قله را گزارش داد ولی نزدیکی هدف و روحیه بالا، سرما و باد را قابل اغماض کرده بود. برای ادامه ی راحت تر مسیر،کوله ها را زمین گذاشتیم و به سمت قله حرکت کردیم. حدود 45 دقیقه ای در باد شدید و سرمای دور از انتظار ( نسبت به پیش بینی ها ) حرکت ادامه یافت . با نزدیک شدن به قله ، بو و غبار گوگرد بیشتر می شد و مشکلات تنفسی و سوزش چشم به باد و سرما اضافه گردید ( استفاده از تجهیزات حفاظتی لازم می باشد. ). در نزدیک دهانه ی آتشفشانی ( 15:00 ) با شکر و حمد الهی ، صعود را به پایان رساندیم.
خدای منان را شاکریم که سلامتی، قدرت و توان را به ما عنایت نمود. با توجه به شرایط جوی ، به سختی چندتا عکس از منطقه گرفتیم و به سرعت مسیر برگشت پی گرفته شد. مسیرهای شن اسکی مناسبی برای برگشت وجود دارد. بخشی از مسیر برگشت، از مسیر شن اسکی دره شرقی قله و بخش اصلی از دره ی غربی قله انتخاب گردید. شن اسکی در اوایل، بسیار خوشایند می نمود و سرعت فرود را بالاتر کرده بود، ولی کم کم با طولانی شدن مسیر، این حس تبدیل به حس ناخوشایندی می شد. ساعت حدود 17:00 بود که پناهگاه از دوردست نمایان می شد. گروه اول به پناهگاه رسیده بود. ( آنتن دهی موبایل در اکثر نقاط مسیر مناسب می باشد. ) در اواخر مسیر برای رهایی از مسیر شن اسکی، کمی از روی سنگ ها عبور کرده و خود را به مسیر اصلی ( مسیر صعود ) رساندیم و حدود ساعت 19:00 به پناهگاه رسیدیم. با تبریک مجدد به همنوردان، وسایل جمع و جور شد و تحویل مسئول باربری گردید. با استراحتی کوتاه، مسیر برگشت به گوسفند سرا پی گرفته شد. ساعت حدود 19:45. هوا کم کم تاریک می شد. شرایط جوی مناسبی بر منطقه حاکم بود و فرود در شبی پرستاره و زیبا، پس از صعودی موفق ، بسیار دل چسب بود.
ساعت حدود 22:30 بود که به گوسفند سرا رسیدیم. با تحویل وسایل و هماهنگی با نیسان، بدون توقف به سمت پلور حرکت کردیم و با توقفی کوتاه در مجتمع فدراسیون، ساعت 23:50 پلور را به سمت تبریز ترک کردیم. در آبعلی شام صرف شد.
با چند توقف کوتاه در طول مسیر، حدود ساعت 10:30 صبح به تبریز رسیدیم.
با تشکر از همنوردان عزیز آقایان :
یعقوب نشاط قراملکی، داوود جعفری، مهدی زادی و حسن متقی فر
و همچنین تشکر از همکاری خدمات مسافرتی و جهانگردی سریرسپهر تبریز
تشکر خاص از آقای مهدی زادی به خاطر ثبت لحظه به لحظه خاطرات این صعود
