سوها گلی، دریاچه نئور، سوباتان – اردبیل، گیلان

گزارش برنامه دو روزه سوباتان – گروه کوه پیمایی داغچیلار
چند سالی بود که برنامه ریزی برای پیمایش مسیر دریاچه نئور به ییلاق سوباتان در ذهنم جای گرفته بود ولی با توجه به مشکلات و عدم زمان بندی و اطلاعات مناسب از مسیر، برنامه ریزی امکان پذیر نمی شد. تا اینکه امسال با توفیق الهی و با همراهی ۷ نفر از دوستان و اعضای گروه، این امکان فراهم گردید. با بررسی های یک ماهه و کسب اطلاع از منابع آگاه و یافتن فایل های GPS ، هماهنگی برای اجرای این برنامه صورت پذیرفت. برنامه ای دو روزه تدارک دیده شد و برای استفاده بهینه از زمان، سوها گلی نیز به برنامه اضافه گردید.
ساعت ۸ صبح تبریز را به مقصد اردبیل ترک کردیم. پارک بستان آباد طبق برنامه های قبلی که به سمت شمال یا اردبیل صورت می گیرد، برای صرف صبحانه در نظر گرفته شد. ساعت ۱۰:۱۵ از بستان آباد خارج شده و پس از عبور از سراب در ساعت ۱۲:۳۰ به اردبیل رسیدیم. پس از توقفی کوتاه در اردبیل و گرفتن وسایل مورد نیاز نهار به سمت سوها مسیر را ادامه دادیم. جاده سوها گلی از کمربندی اردبیل ( به سمت مسیر خلخال ) از سمت راست جدا می گردد وآبی بیگلو و روستای نیارق و در نهایت روستای سوها را باید عبور کرد تا به جاده خاکی سد سوها رسید. مسیر تا روستای سوها آسفالت بوده و در کنار جاده در فصل بهار، گل های رنگارنگی زینت بخش جاده بوده و زیبایی آن را دو چندان می کنند. مسیر خاکی در حدود ۴ کیلومتر، زیاد مناسب نمی باشد ( پراید و سواری های با قدرت پایین کمی دچار مشکل می شدند. ) و اتومبیل ون که به همراه ما بود نیز در سربالایی اول دچار مشکل شد. این مشکل یک توفیق اجباری برای ما شد که مسیر را پیاده طی کنیم ( البته ون بعد از پیاده شدن ما توانست مسیر رو تا خود سوها گلی ادامه بده. ) و از زیبایی های مسیر نهایت استفاده رو ببریم. ساعت ۱۴:۳۰ به سوها گلی رسیدیم. سد در مه فرو رفته بود و چیزی مشخص نبود. هر ازگاهی مه کنار می رفت و با عجله برای گرفتن چند تا عکس و دیدن منظره زیبای سد به کنار آن می رفتیم. این سد از سه ضلع از طریق تپه ها احاطه شده و یک سمت آن دره ای زیبا وجود دارد. پس از گردش و دور زدن اطراف سد، منطقه ای بسیار زیبا در پایین دست سد و در کنار باریکه ی آبی را انتخاب کرده و بساط نهار فراهم شد. هوا عالی بود و کم کم داشت خنک تر می شد. این مکان امکانات سرویس بهداشتی ، سوپرمارکت و … ندارد. با توجه به گزارش های هواشناسی که برای بعد از ظهر، رگبارهای پراکنده در این منطقه اعلام کرده بود، قبل از شروع بارندگی و در ساعت ۱۷:۰۰ سوها گلی را به مقصد دریاچه نئور ترک کردیم. مسیر برگشت سرازیری بود و مشکلی برای اتومبیل پیش نیامد. بعد از توقفی کوتاه در مسیر برگشت در اردبیل و تهیه مایحتاج جهت شب مانی در دریاچه نئور، وارد جاده خلخال شدیم. پس از طی حدود ۲۵ کیلومتر در جاده اردبیل – خلخال به تابلویی می رسیم که مسیری را در سمت چپ جاده نشان می دهد. عباس آباد و دریاچه نئور. ۱۳ کیلومتر تا نئور فاصله باقی مانده است. مسیر های پرپیچ و خم، زیبا و با آسفالت مناسب، ما را به دریاچه نئور رساند. مکانی زیبا که شب را در آنجا سپری خواهیم نمود. ساعت ۲۰:۰۰ و قبل از تاریک شدن هوا به نئور رسیدیم و ابتدا چادر ها آماده شد. پس از صرف شام و با توجه به مسافت ۲۲ کیلومتری کوه پیمایی که فردا داشتیم، در ساعت ۲۳:۰۰ خاموشی زده شد. شب سردی را پشت سر گذاشتیم ولی به برکت وجود کیسه خواب و تجهیزات شب مانی، مشکلی برای هیچ یک از دوستان پیش نیامد. ساعت ۶ صبح بیدار باش اعلام شد و پس از مشکلات فراوان ( جهت بیدار کردن دوستان ) در ساعت ۷:۳۰ صبحانه به اتمام رسید. وسایل غیر ضرور رو داخل ون جمع کردیم. قرار گذاشته شد که ون از مسیر گردنه حیران خودش رو به تالش و از اونجا تا ساعت ۱۷:۳۰ به سه راهی کیش دیبی برسونه و منتظر ما بمونه. بعد از جمع کردن وسایل مورد نیاز، در ساعت ۸:۱۵ کوه پیمایی مسیر دریاچه نئور به سوباتان آغاز شد. ۲۲ کیلومتر راه داشتیم. دور دریاچه زیبای نئور رو که حدود ۲ کیلومتر در مسیر ما قرار داشت عبور کردیم و وارد جاده خاکی نئور به سوباتان شدیم. این جاده برای خودروهای نیسان و آفرود امکان طی کردن داشت و خودروهای سواری نمی تونن در این مسیر قدم بذارن. یک مسیر سربالایی ما رو از دریاچه نئور دور می کرد. چشمه های متعددی در مسیر وجود دارد که مشکلی از بابت آب تا نصفه های راه نخواهید داشت. ساعت ۱۰ سربالایی مسیر تمام شد و به جایی رسیدیم که از جاده نئور به سوباتان باید جدا می شدیم. مسیری را از داخل دره ای باز و مسطح، از کنار رودخانه های کوچک و بزرگ و از داخل گل های زرد زیبا عبور کردیم. با استفاده از فایل GPS مسیر را ادامه می دادیم و خدا رو شکر که هوا صاف بود و از نظر موقعیت یابی به مشکل خاصی برنخوردیم و دستگاه GPS نیز با دقت ۳ متر، موقعیت رو نشون می داد.

مسیر بسیار زیبا و امکان بیان زیبایی آن در کلمات نمی گنجد. هر طرف رو نگاه می کردی آب بود و سرسبزی و گل و طراوت بهار. کوه ها، دره های پر آب، دشت ها و آبشارهای کوچک و بزرگ یکی پس از دیگری طی می شد. ساعت ۱۱:۳۰ کنار چشمه ای توقف کوتاهی داشته و چای و میوه صرف شد. خیلی چسبید. ارتفاع زیاد می شد و زیبایی های مسیر بیشتر خودنمایی می کردند. کم کم جنگل های شمال کشور از پشت کوه ها دیده می شد. ساعت ۱۲:۳۰ به کنار چادر های عشایر منطقه تالش رسیدیم. فضاهای زیبا، جدا شده با تیرک های چوبی در بین لاله ها. فضاهایی دل انگیز که هر بیننده ای را مجذوب خود می کرد. در این مسیر باید مواظب سگ های عشایر نیز بود و البته تعداد اگه زیاد باشه کاری باهاتون ندارن و فقط پارس می کنن تا شما رو از محدوده خودشون دور کنن. بهترین راه اینه که آرام و بدون هیچ گونه عکس العملی منطقه رو ترک کنید. با توجه به برنامه ریزی که برای نهار در کنار آبشار ورزان داشتیم تونستیم خودمون رو تا ساعت ۱۴:۰۰ به این آبشار زیبا که در مسیرمون قرار داشت برسونیم. پس از استراحت و گرفتن عکس، در کنار آبشار یک فضای سایه ای رو کنار درختان پیدا کردیم و نهار رو خوردیم. ساعت ۱۵ طبق قرار قبلی استراحت تمام و مسیر رو ادامه دادیم. دیگه نیازی به GPS نبود. مسیر تا سوباتان کاملا مشخص بود. حدود ۴ کیلومتر تا سوباتان فاصله داشتیم. نهار و گرما کمی سرعت حرکت رو کم کرده بود. حدود نیم ساعتی بود که آبشار رو ترک کرده بودیم که به یه سوپرمارکت کوچیک ولی به درد بخور رسیدیم و یه توقف کوتاهی در اونجا داشتیم . ساعت ۱۶:۳۰ به سوباتان رسیدیم. نیسان ماشینی بود که ما رو به سه راهی کیش دیبی می رسوند و ماشین های دیگه به زحمت در سوباتان تردد داشتند. با یک راننده نیسان صحبت کردیم و ما رو تا سه راهی کیش دیبی رسوند. مسیر از داخل جنگل ها طی می شد و رفته رفته هوای خنک سوباتان جای خودش رو به هوای شرجی تالش می داد. ساعت ۱۸ به کنار ون رسیدیم. راننده بساط چای رو آماده کرده بود و منتظر ما بود. دوستان یه آبی به سر و صورتشون زدند و چایی خوردیم و مسیر برگشت که از جاده زیبای اسالم به خلخال در نظر گرفته شده بود پی گرفته شد. پس از صرف شام در خلخال، از مسیر گیوی خودمون رو به جاده سرچم رسونده و از طریق آزادراه زنجان تبریز در ساعت ۳ بامداد به تبریز رسیدیم. در صورتی که تمایلی به دیدن جاده اسالم به خلخال نداشته باشید به نظر بنده مسیر گردنه حیران و اردبیل، حتی با وجود ترافیک آخر تعطیلات در گردنه حیران، برای برگشت به تبریز از تالش مناسب تر از مسیر سرچم خواهد بود.