آبشار لاتون – آستارا ( ۱۳۹۴ )
این برنامه در شهریور ماه سال ۱۳۹۴ اجرا گردید. با هماهنگی های به عمل آمده ۹ نفر از دوستان امکان همراهی با گروه را در این برنامه پیدا کردند. ساعت ۹ صبح روز پنجشنبه با یک ون تبریز را ترک کردیم. صبحانه طبق روال برنامه های مسیر اردبیل و شمال در پارک بستان آباد صرف گردید. مسیر تا گردنه حیران طی شد ولی چون قرار بود از دریاچه استیل در آستارا هم بازدیدی داشته باشیم، قرار شد نهار در این مکان صرف شود ( البته کار اشتباهی بود و باید در گردنه حیران نهار رو می خوردیم. ) ساعت ۱۴:۳۰ به کنار دریاچه استیل رسیدیم. دریاچه ای که در نوع خود کم نظیر و زیباست و در کنار جاده کمربندی آستارا – انزلی قرار گرفته است. چون مکان مناسبی برای صرف نهار در کنار دریاچه دیده نشد، با نظر دوستان دوباره مسیر از سر گرفته شد. ساعت ۱۶ رو هم رد کرده بود. فضاهایی نزدیک شهر تالش برای توقف وجود داشت ولی یا شلوغ بودن، یا پر از زباله و یا اینکه رد می شدیم و امکان دنده عقب نبود. برای صرف نهار وارد شهر تالش شدیم ( اصلا نباید وارد شهر های شمالی کشور شد چون در خوشبینانه ترین حالت ۳۰ دقیقه شما را از زمان بندی برنامه عقب خواهد انداخت و از کمربندی های شهرها استفاده کنید.) که به گفته راننده پارکی در ورودی شهر وجود داشت. پارک را هم گویا شهرداری تالش به دلیل آمدن ما جمع کرده بود و خبری از پارک نبود. به سمت پارک اصلی تالش رفتیم. ساعت ۱۷ شده بود و بعد از پرس و جو از اهالی شهر تونستیم پارک رو پیدا کنیم. پارک بزرگی بود با فضاهای مناسبی برای استراحت و توقفی کوتاه و سورتمه سواری. با توجه به عقب افتادن از زمان بندی برنامه، ساندویچی در رستوران پارک صرف شد و تالش را به مقصد ساحل گیسوم ترک کردیم. حدود ساعت ۱۹:۳۰ به جاده زیبای ساحل گیسوم رسیدیم. این جاده یکی از زیباترین جاده های کشور محسوب می گردد. مدت زمان کوتاهی تا غروب آفتاب فرصت داشتیم. به چندتا عکس از جاده و گردشی در تالاب کنار جاده بسنده کردیم و به ساحل گیسوم که محل اقامت شبانه گروه بود رفتیم. شب را در چادر و درست کنار دریا ( روی شن های ساحل ، فضاهای مخصوص برپاکردن چادرها پر شده بود. ) سپری کردیم و طبق برنامه صبح ساعت ۶:۳۰ گیسوم را به مقصد لوندویل و آبشار لاتون ترک نمودیم. پس از صرف صبحانه در پارکینگ آبشار، ساعت ۱۰ کوهپیمایی مسیر آبشار آغاز گردید. مسیر مشخص که توضیحات بیشتر مسیر در برنامه اجرا شده در سال ۱۳۸۸ وجود دارد. ساعت ۱۳:۳۰ به آبشار رسیدیم. باریکه ی آبی دیده می شد که زمین تا آسمان با حجم آبی که در خرداد سال ۱۳۸۸ دیده بودیم تفاوت داشت و به گونه ای دلسرد از این همه زحمت و تلاش برای رساندن خود به آبشار. البته تصاویری رو که از برنامه های اجرا شده گروه ها در بهار امسال ( ۱۳۹۵) هم دیدم حجم آب ناچیزی رو نشون می داد که واقعا بنده رو از اجرای برنامه ای برای بار سوم به این منطقه با تمام زیبایی هاش منصرف کرد! نهار در آبشار صرف شد و در ساعت ۱۷ در پارکینگ پس از کمی استراحت به طرف تبریز حرکت کردیم . ترافیک گردنه حیران نزدیک یک ساعتی ما رو معطل کرد( البته اجازه دیدن زیبایی های این جاده رو به ما بیشتر داد ). شام رو در یک غذاخوری داخل شهر نیر خوردیم و در ساعت ۲ بامداد به تبریز رسیدیم.
